Για όσα η καθημερινότητα φανερώνει και πληγώνουν. Όταν δυσκολεύομαι να κατανοήσω τους γύρω μου. Όταν η καρδιά σφίγγεται και σπρώχνει δάκρυα στα μάτια. Όταν γαληνεύω στη θέα ενός πουλιού που με χαζεύει απ’ το παράθυρο και πιάνουμε την κουβέντα… Έρχομαι σε τούτην εδώ τη γωνίτσα για να μιλάμε.
Καθισμένη στην άκρη του βυθού αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο, χαζεύω τα χρώματα και τα σχήματα των ψαριών και τα κοιτάζω στα μάτια. Η άμμος ξεγλιστρά ανάμεσα στα δάκτυλα και με ανακουφίζει, την κοιτάζω που φεύγει και επιστρέφει στη μήτρα που την γέννησε – τίποτα δεν χάνεται – όλα συνεχώς επιστρέφουν… Αλλιώτικη η σιωπή, εκκωφαντική ! Εγώ ένας ταπεινός και αθέατος παρατηρητής στον αέναο και σιωπηλό γαλάζιο μου κόσμο.
Κοιτάζω το ζαρωμένο της προσωπάκι, τα αποστεωμένα της δάκτυλα, τα ματάκια της στεγνά από τη λάμψη και τη σπιρτάδα του παρελθόντος, θολά και λυπημένα. Το βλέμμα απόμακρο. Είναι η μάνα μου. Αναρωτιέμαι τι...
Διαβάζοντας με μεγάλο ενδιαφέρον το έγγραφο-πόρισμα της αρμόδιας Ερευνητικής Επιτροπής για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και οδήγησαν στην κατάρρευση του Συνεργατισμού στην Κύπρο, σκέφτομαι γιατί τελικά...
Για όσα η καθημερινότητα φανερώνει και πληγώνουν. Όταν δυσκολεύομαι να κατανοήσω τους γύρω μου. Όταν η καρδιά σφίγγεται και σπρώχνει δάκρυα στα μάτια. Όταν γαληνεύω στη θέα ενός πουλιού που με χαζεύει...
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, νέας βιοτής, της αιωνίου απαρχήν και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των Πατέρων. Θεόν και υπερένδοξον.» Ο ανθρώπινος πόνος έχει μαγικές...
Τί χρώμα έχει το σκοτάδι; Δεν έχει ! Έχει όμως μυρωδιά ! Αυτήν του φόβου και της απελπισίας. Σώματα στροβιλίζονται στη δίνη του τρόμου λίγο πριν χαθούν στο αιώνιο τίποτα. Σάρκες καίγονται παρατημένες...
Ετοιμαζόμουνα να κατέβω από το αυτοκίνητο στον χώρο στάθμευσης του Νοσοκομείου. Ήθελα να αφήσω λίγα λουλούδια μπροστά από την εικόνα του αγαπημένου μου Αγίου Λουκά στο μικρό του εκκλησάκι. Λουλούδια ποτισμένα...
Δευτέρα πρωί, και τα κατάφερα. Είμαι δω από τις 7:15. Ήρθα νωρίς για να φύγω νωρίς. Στο Τρόοδος χιόνισε και εδώ κάνει το κρύο της αρκούδας. Φυσά παγωμένος αέρας και ο ήλιος κρύφτηκε. Τώρα αν κρύφτηκε πίσω...
Το κορίτσι εξήντα και το αγόρι κοντά εβδομήντα. Μπάζα κι’ απελπισία… Η πόλη βουίζει και μέσα η μοναξιά όλο κρύβεται. Σωπαίνει κι’ αφουγκράζεται χωρίς να βγάζει άχνα. Αθόρυβοι και αθέατοι μέσα στη χαραμάδα. ...
Ήθελα μέρες να σου γράψω για το μακρινό ταξίδι του αγαπημένου σου Σέργη: Την ώρα που σουρούπωνε, με το που περνούσε το ΗΑ 222 μπροστά απ’ το σπίτι μας, ο Σέργης κόρναρε, για να σου πει το «καλησπέρα»,...
Ψάχνω για μητρότητα, πατρότητα, γονέας. Γυρίζει η ηλεκτρονική κλεψύδρα της αναζήτησης… Τίποτα. Τελικά η ηλεκτρονική εφαρμογή δεν μπόρεσε να βρει το αντίθετο… Σκέφτομαι να το πάω αλλιώς, παραφραστικά....